Om ijzer te maken - dat eerst nodig is om staal te kunnen maken - zijn de drie basisstoffen ijzererts, steenkool en kalksteen nodig. Alle drie de stoffen worden over de hele wereld uit mijnen gedolven.
Een ijzerertsmijn, dat zich vaak kenmerkt door grootschalige open mijnbouw.
Brokken ijzererts van dichtbij. IJzererts is een gesteente, dat genoeg metaal bevat om daar op een economische manier ijzer uit te winnen.
Een steenkoolmijn. Steenkool wordt vaak diep uit de aarde gehaald. Het fossiele gesteente ontstaat door druk van oude plantenresten.
Het steenkool wordt vooral gebruikt als brandstof voor de verschillende processen in de staalindustrie.
Een kalksteengroeve.
Kalk, dat voornamelijk in kalksteen zit, heeft de eigenschap zich te binden aan stoffen, die uit andere stoffen moeten worden gehaald. Zo kan vervuiling uit ijzererts worden gehaald.
De ijzererts moet overal ter wereld vandaan komen, omdat op elk plekje het materiaal weer verschillend van opbouw is. Door deze ertsen te mengen ontstaat een vaste samenstelling van de basisstof.
Dit kan haast niet anders dan door zeevaart worden vervoerd. Het Corus-terrein te IJmuiden heeft wat dat betreft een goede ligging direct aan de Noordzee met open zeehavens, die dus te kampen hebben met de getijden.
De lossing van de schepen wordt gedaan met grote brugkranen met enorme grijpers eraan. Zo kan een grote ertstanker in een paar dagen helemaal leeg gehaald worden.
Omdat dit nogal wat stof kan doen opwaaien, wordt er veel met water gesproeid zodat dit tot een minimum beperkt kan worden.
De ertsen worden opgeslagen op grote ertsvelden, waar elke soort erts in eerste instantie apart op een hoop ligt.
Om verder aan stofbestrijding te doen, moeten alle voertuigen die het gebied van de ertsvelden verlaten gesproeid worden met water.
De ertsen moeten gemengd worden en dit gebeurd met opwerpmachines. Ze worden in rijen en laag voor laag over elkaar heen gestort op mengvelden.
Ook deze bergen erts moeten -vooral op droge dagen- voortdurend worden besproeid met water.
Uiteindelijk worden de mengvelden weer afgegraven voor de verdere bewerking van de stoffen.
Het transport naar de volgende fabrieken gebeurd voornamelijk met lange lopende banden.